Karşılığı Olmayan Çaba : Anne Fedakarlığı

Karşılığı Olmayan Çaba : Anne Fedakarlığı 

İlk çarpıntı, ilk oluşum, ilk nefes, ilk tanışma kiminle mi? Anne!. Bir insan,  gücünün yettiği elinden gelenin en iyisini yaptığı bir iş için nasıl bir çaba harcar?. Sınırları zorlar, imkansız gibi geleni, mümkün kılar ve karşılığında hak ettiğini alır. Mutlu olur. Ödülünü almıştır ve bunu başkalarıyla paylaşır. Peki bu kadar çabanın, harcanan zamanın, uykusuz geçen gecelerin karşılığının olmadığını düşünün. Evet karşılığı yok. Ödül yok. Çıkar yok. Bunu yapan kim? Anne!. İnsan ırkı var olduğu sürece Anne fedakarlığı da var olmaya devam edecek. En kutsal meslek aslında meslek demek de doğru olmaz çünkü bir mesleği icra eden kişi sonunda karşılığını alır elbet ama anne çok farklıdır. Onun ödülü bir gülüş bir tebessüm. Yavrusunun iyi olduğunu görmekten başka nasıl bir mutluluk bir anneyi mutlu eder. En süslü saraylar, en tatlı yemekler, kimsenin sahip olamayacağı hayali bile kurulamayan şeyler. Anne bunları yavrusunun bir gülüşüne değişebilir mi? elbette hayır. Koruma içgüdüsüyle ilk andan itibaren çocuğunun attığı her adımda,ona destek olan, bir yeri incinse sanki kendi incinmiş gibi hisseden annedir. Kelimelerle ne kadar anlatmaya çalışsakta bunu asla tam anlamıyla açıklayamayız. Fedakar annelerimize sonsuz saygılarımızı sunuyoruz.